توضیحات
کتاب شرح کلیله و دمنه
معرفی کتاب شرح کلیله و دمنه
در کتاب کلیله و دمنه قوتی در بیان مقاصد و قدرتی در ادای معانی هست که در کتب دیگر نیست.
انواعی از صنایع لفظی و معنوی کلام در آن دیده می شود، ولیکن اهتمام نویسنده مصروف آوردن صنایع نشده است و بقاعده«سخن را چون بسیار آرایش می کنند مقصود فراموش می شود» بحداقل آرایش اکتفا کرده است، و صنایع چنان طبیعی افتاده است که خواننده غالبا متوجه آن نمی گردد، و اگر در انشای او الفاظی تازی دیده می شود که در زبان ما در زمان ما کمتر جاری است…
ستایش ایزد سبحان را که قلم را آفرید و به آن سوگند یاد فرمود.سپاس آفریدگار فکرت و برافروزنده ی چراغ دل به نور جان را که آدمی را از تاریکی ها در آورد و مشعل حکمت و دانش فرا راهش داشت.درود بی پایان بر روان تابناک سرور عالمیان،محمد مصطفی-صلی الله علیه و آله-و خاندان پاکش-علیه السلام-و درود بر جویندگان دانش در تمامی عرصه ها.
ابوالمعالی نصرالله بن محمد بن عبدالحمید منشی (بعد از ۵۵۵ (قمری) – پیش از ۵۸۳ (قمری)) نصرالله ملقب به ابوالمعالی یکی از نویسندگان و منشیان دربار غزنوی در سدهٔ ۶ هجری بوده‌است. اصل وی به روایت هفت اقلیم از شیراز و به روایت دیگر از غزنین است. او در آغاز جوانی به دربار بهرام‌شاه غزنوی وارد شد. چندی بعد در زمان سلطنت خسروشاه غزنوی به سمت دبیری رسید و حتی توانست در زمان شاه بعدی به نام خسرو ملک به مقام وزارت برسد. اما در زمان همین شاه بود که مورد غضب قرار گرفت و تا پایان عمر به زندان افتاد. وی نثری مصنوع داشت و با استفاده از همین قریحه، کتاب کلیله و دمنه را از عربی به پارسی برگرداند و آن را به ابوالمظفر بهرام‌شاه غزنوی تقدیم کرد. سرانجام ابوالمعالی را از حبس به قتل رساندند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.