توضیحات

                                                                      کتاب دوستی  دفتر اول

                                                            معرفی کتاب دوستی دفتر اول

                              مروری بر کتاب دوستی دفتر اول

این کتاب با عنوان “دوستی” در تاریخ اندیشه سیاسی متشکل از دو دفتر و جمعاً مشتمل بر بیست و چهار مقاله علمی است که از سوی برخی صاحب‌نظران و متخصصان اندیشه سیاسی غرب نگاشته شده و توسط جمعی از مترجمان کشورمان به فارسی برگردانده شده است. دفتر اول حاوی یازده مقاله است که به بحث درباره دوستی در دوران یونان، روم و مسیحیت اختصاص یافته‌اند؛ برخی به جایگاه دوستی در آن دوران و نسبت‌سنجی آن با مقولاتی چون سیاست، عشق، عدالت، سعادت، اخلاق و اجتماع سیاسی پرداخته‌اند و برخی دیگر دیدگاه‌های فیلسوفان برجسته آن دوران از جمله افلاطون، ارسطو، سیسرو، آگوستین و آکونیاس را بررسی کرده‌اند و برخی نیز جنبه تطبیقی داشته و دیدگاه بعضی از این فیلسوفان را با دیدگاه‌های متفکران مدرن نظیر کانت و دریدا مقایسه کرده‌اند.

دوستی یکی از بزرگترین فضیلت‌های انسانی در تاریخ اندیشه سیاسی به شمار می‌رود و از دیر باز مورد توجه فیلسوفان بوده است. ارسطو نخستین فیلسوفی است که دوستی را به‌عنوان برترین مصلحت کشور تصدیق می‌کند و آن را در جایگاهی بالاتر از عدالت برمی‌نشاند. بر همین اساس، انواع حکومت‌ها را نیز بر اساس انواع دوستی‌های موجود میان شهروندان قابل تمیز می‌داند. این توجه به دوستی تا دوران معاصر، با فراز و نشیب‌هایی همچنان تداوم یافته است که از رویکردهای اجتماع محور و فرد محور تا نگاه‌های انتقادی را در بر می‌گیرد. چینش مقالات کتاب حاضر با هدف ارائه تصویری روشن از سیر تطور جایگاه و اهمیت و معنای دوستی در طول تاریخ اندیشه سیاسی صورت گرفته است و در کنار ارائه گزارشی تاریخ‌محور از سیر تحولات، رویکردی مقایسه‌ای میان اندیشه‌های متفکران بزرگ از ارسطو و افلاطون و کانت و گادامر و دریدا و… در مباحث دیده می‌شود.

واقعیت آن است که ایده‌آل‌های آنها ممکن است برای ما هم دافع باشد و هم جاذب. چه‌بسا ما در این نکته اشتراک نظر داشته باشیم که افلاطون مثالی از اجتماع ارائه می‌کند که متناسب با حال هیچ‌کس و هیچ کجا نیست، و نوع ارسطویی مناسب حال ما به عبارت دقیق‌تر، اروپایی‌ها و امریکایی‌های لیبرال نیست. افلاطون دوزخ‌های زنده فاشیسم و کمونیسم را وعده می‌دهد که اکنون به کنار نهاده شده و به تحلیل را نوید می‌دهد که رفته‌اند؛ ارسطو نیز اعصار طلایی اجتماع‌گرایی اشتراکی مدرن نوای آن چون آواز دهل، از دور خوش است. بااین‌حال این بدین معنا نیست که آنها ما را به بن‌بستی می‌کشانند که بعد از آن، باید راه رفته را برگردیم. علاقه‌مندم نشان دهم که ارسطو چنان‌که ادعا می‌کند، به‌عنوان شاگرد ناخلف افلاطون (پیراهن تنگ تی بردوزد که پوشیدنش اندکی راحت‌تر است و ما هم را گشاد می‌کند تا افلاطونی، واحد هم لیبرال است و هم اشتراکی اگر در فکر ایده‌آلی) آرمانی هستیم که در آن تنها کاری که می‌توانیم بکنیم بیشتر گشاد کردن آن کت است. تحول از افلاطون به ارسطو که بیشتر به آن خواهیم پرداخت، تحول در مفاهیمی است که نه‌تنها مرتبط با سیاست بلکه به صورتی بنیادین، مرتبط با دوستی هم هستند.

0/5 (0 دیدگاه)