توضیحات
معرفی کتاب تاریخ روی ترد میل
مروری بر کتاب تاریخ روی تردمیل
برخی معتقدند که حوادث تاریخ را باید بدون تفسیر یا قضاوت نقل کرد. اگر جزو این «برخی» هستید، احتمالا « تاریخ روی تردمیل» را نپسندید. طنز گزنده و ارجاعات به افراد و وقایع سال‌های اخیر خصوصیت بارز این کتاب است.
به قول علی رمضانپور: «ویژگی نثر پدرام اینه که هیچ‌کس فکر نمی‌کنه اینطور چیزها رو بشه نوشت. یا بر فرض اگر کسی بنویسه، کسی باور نمی‌کنه چاپ بشه. اما پدرام بندباز ماهریه و معمولا از تیغ سانسور جون سالم به در می‌بره.»
و به قول خود نویسنده: «این کتاب که نوعی تقویم تاریخ است ۲۰۰ روز از ۳۶۵ روز سال را پوشش می‌دهد، اما این بخش‌ها هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند و هرکدام مجزا هستند. این کتاب مانند برنامه‌ای است که قدیم از رادیو گوش می‌کردیم؛ مثلا می‌گفت، ۵۰۶ سال پیش در چنین روزی مخترعی به دنیا آمد یا فلان جنگ اتفاق افتاد.»
پدرام ابراهیمی که نامی آشنا در بین طنزنویسان این سال‌هاست و کتاب قبلی‌اش نئوگلستان هم با اقبال مخاطبان مواجه شده بود این‌بار و در کتاب جدیدش، تمام قدرت طنازی‌‌اش را در خدمت مشاهدات سیاسی‌اش قرار داده و به مسائلی پرداخته که شاید افراد زیادی علاقه‌ای به ورود به آن نداشته باشند؛ گاهی با ذکر نام مثل سی‌ام فروردین که تحت عنوان «روسیاه» می‌خوانیم: «دو سال آخر دوره‌ی دوم محمود احمدی‌نژاد عزا به درجه‌ای رسیده بود که مرده‌شور هم گریه می‌کرد» و گاهی هم بدون ذکر نام مثل ۲۱ مرداد که تحت عنوان «همه دزدند جز من» می خوانیم: «در سال‌های منتهی به ۲۰۰۳، آرنالدو آلِمان، رئیس‌جمهور نیکاراگوئه بود. او قبل از اینکه رئیس جمهور شود، دولت چپ‌گرای پیش از خود را همین‌جور رگباری به اتهامات مالی و غیر می‌بست و با سخنانی چون: «فرزندان آقای اوسوالدو چکار می‌کنند در این مملکت؟ خود آقای اوسوالدو چکار می‌کند؟ آقای سانچز من به شما علاقه‌مندم ولی …» رفت توی شکم دولت.»
یادداشت‌های این کتاب پیش از این به صورت روزانه و به مدت یکسال در ستونی به همین نام در روزنامه بی‌قانون منتشر شده بود و ابراهیمی با تغییراتی آنها را به صورت کتاب دراورده است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.