توضیحات
کتاب بررسی گزیده ای از میان فزودهای شاهنامه
معرفی کتاب بررسی گزیده ای از میان فزودهای شاهنامه
میان‌فزود اصطلاحی نوپدید است که ظاهرا نخستین بار جلال خالقی مطلق آن را با تسامح و تساهل معادلی برای جملۀ معترضه منظور داشت (یادداشت‌های شاهنامه،انتشارات دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی،ج ۱۱،ص ۴۲) و نیز شرط تسامح و تساهل بدین صحبت است که بین این دو عنوان نسبت عموم و خصوص مطلق حاکم است؛ زیرا جملۀ معترضه تنها یک جمله است بی‌هیچ معنا و پیام خاص و شاید تنها مزیت آن تنزیه کلام باشد. اما میان‌فزود از جامعیتی همه‌سویه برخوردار است زیرا از لحاظ ساخت می‌تواند در قالب یک کلمه،یک جمله،یک مصراع،یک بیت و حتی چند بیت در بین اجزاء کلام حضور داشته باشد و از جهت معنا هم نویسنده یا شاعر – به ویژه فردوسی-به عمد از این شیوه دستوری و تا حدی هم بلاغی برای القا و ابلاغ مفاهیم و معانی بلند و برجسته بهره می‌گیرد.
در متون کهن زبان فارسی مثل متون امروزی نقطه‌گذاری و نشانه‌گذاری مرسوم نبوده است. برای مثال مشخص کردن این که نویسنده جمله ای پرسشی به کار برده یا خبری و یا جمله جا به پایان رسیده و کجا مولف هنگام خواندن مکث کرده و … سخت است. نویسندگان این کتاب برای نخستین‌بار کارکرد یکی از این نشانه ها یعنی دو خط تیرته را که مشخص کننده جمله معترضه (میان‌فزوده) است بررسی کرده‌اند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.