توضیحات

                                                                کتاب دیداری با اهل قلم (دو جلدی)

                                                معرفی کتاب دیداری با اهل قلم (دو جلدی)

کتاب «دیداری با اهل قلم» که در دوجلد به قلم غلامحسین یوسفی است، در واقع به معرفی بیست نویسنده ایرانی می پردازد. یوسفی در این کتاب سعی کرده است تا توضیحات نسبتا مفصلی از آثار و زندگی این بیست نویسنده بزرگ ایرانی ارائه دهد. خواننده در مواجهه با این کتاب می تواند یک دیداجمالی و تا حدی تخصصی از آثار این نویسندگان بدست آورد. همین امر باعث شده است این اثر به یکی از آثار محبوب در بیان دانشجویان ادبیات و به طور کلی علاقه مندان به ادبیات ایران تبدیل شود.
فصل‌های مختلف این کتاب عبارت‌اند از: «گزارشگر حقیقت»: درباره‌ی بیهقی و کتابش، تاریخ بیهقی یا مسعودی؛ «سیری در آفاق»: درباره‌ی سفرنامه‌ی ناصرخسرو؛ «امیر روشن ضمیر»: درباره قابوس‌نامه؛ «پیر سیاست»: درباره‌ی سیاست‌نامه از خواجه نظام‌الملک؛ «داروی جان»: درباره‌ی کلیله و دمنه؛ « عارفی از خراسان»: درباره‌ی اسرار التوحید؛ «در آرزوی جوانمردی»: درباره‌ی سمک عیار؛ «پادشاه سخن»: درباره‌ی سعدی و گلستان؛ «شوخ طبعی آگاه»: درباره‌ی خلاق الاشراف از عبید زاکانی و «لطیفه پردازان»: درباره‌ی لطائف الطوایف. نویسنده در هر فصل به معرفی نویسنده‌ی کتاب می‌پردازد. سپس با بخش‌بندی، مطالبی را از کتاب نقل می‌کند و نقاط قوت و ضعف کتاب را برمی‌شمرد.

غلامحسین یوسفی (۲ بهمن ۱۳۰۶، مشهد – ۱۴ آذر ۱۳۶۹، تهران)، ادیب، نویسنده، مترجم، مصحح متون، و استاد برجستهٔ ادبیات فارسی بود. غلامحسين يوسفی در بهمن ماه سال ۱۳۰۶ تاریخ خورشيدی در مشهد دیده به جهان گشود. با گذراندن دوران تحصیلات ابتدايی و متوسطه در سال ۱۳۲۵ برای ادامه تحصیل در دوره لیسانس زبان و ادبيات فارسی از مشهد به تهران رفت. وی پس از فراغت از تحصیل در دوره‌ی دکترا در سال ۱۳۲۹ مشغول تدريس در دبیرستان‌های مشهد شد و همزمان دوره لیسانس حقوق قضايی و سياسی دانشکده حقوق دانشگاه تهران را هم اخذ کرد. وی همزمان با تأسیس دانشکده ادبيات در دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۳۳۴ مدرس دروس تاريخ ادبيات این دانشکده شد. وی همچنین مدیر تربیت معلم خراسان بود. تا سال ۱۳۵۸ کماکان به تدریس در دوره‌های لیسانس تا دکتری دانشگاه فردوسی ادامه داد تا اینکه در همان سال بازنشسته شد. از فعالیت‌های تخصصی دکتر یوسفی تصحیح متون کهن بود که در این راه گام‌های موثری در ادبیات ایران برداشته است. وی همچنین با هدف تحقیق و پژوهش سفرهایی به فرانسه و انگلستان و آمریکا نیز انجام داد. دکتر یوسفی پس از برجای گذاردن آثاری درخور در سال ۱۳۶۹ و در سن ۶۳ سالگی دار فانی را وداع گفت و در کنار مرقد علی ابن موسی الرضا آرام گرفت.

0/5 (0 دیدگاه)