توضیحات

                                                                      کتاب نیشخند ایرانی

                                                  مروری بر کتاب نیشخند ایرانی

جواد مجابی در کتاب نیشخند ایرانیگزینه داستان‌ها ونیشخند ایرانی یادداشت‌هاى طنزآمیز و طرح‌هاى هجایى کاتب، به جمع‎‌آوری منتخبی از آثار طنز خود پرداخته است. خواندن این مجموعه برای نسل جوانی که علی‎‌رغم علاقمندی به ادبیات معاصر دسترسی به اصل این نوشته‎‌ها ندارند، جذاب است.

کتاب نیشخند ایرانی شامل گزینه‌اى از چهار کتاب یادداشت‌هاى آدم پر مدعا، آقاى ذوزنقه، یادداشت‌هاى بدون تاریخ، شب‌ نگاره‌ها، مقدمه و مؤخره‌ها و طرح‌هاى هجایى است.

دیدگاه طنزپرداز جواد مجابی در داستان‌هاى کوتاه و رمان‌هایش به گونه‌اى ساختارى انعکاس یافته است چنان که این کتاب، نردبانى براى رسیدن بدان بام بوده است که از منظر داستان‌هاى کوتاه (از دل به کاغذ) و رمان‌هاى (برج‌هاى خاموشى – شب ملخ – جیم – لطفا درب را ببندید و چندتایى که هنوز چاپ نشده) آن چشم‌انداز نهایى، آفاق نویسنده را بگستراند.

کتاب نیشخند ایرانی یادآورد روزها و سال‌هایى است که در آن جواد مجابی، مردم و وطن را عاشقانه نگریسته و مؤمنانه تصویر کرده‌ است.

در بخشی از کتاب نیشخند ایرانی: گزینه داستان‌ها و یادداشت‌هاى طنزآمیز و طرح‌هاى هجایى کاتب می‌خوانیم:

لهجه مهاجر در میدان توپخانه و انقلاب به هر سو که مى‌چرخد، دهان‌هایى فعال را در کار آرد کردن کلماتى مى‌بیند. یکدم این دهان‌هاى هیاهوگر ساکت نمى‌مانند نه در اداره نه در کارخانه، نه در کلاس، نه در خیابان و مغازه و پیاده‌رو و رختخواب حتّى، لهجه مهاجر گمان مى‌برد که این اصوات، واژه‌هاى اصلى، بیان واقعى شهروند اصیل کلانشهر است. صداى رادیو صداى هنرپیشه‌ها، صداى گویندگان تلویزیون، صداى مسئولان، پیران محترم تا شیک‌ترها، آن لهجه غریب را محاصره مى‌کنند، هر یک به نحوى ادعاى اصالت دارند، لهجه مهاجر قوى‌ترین آن صداها را که غالباً از رادیو شنیده است به ذهن مى‌سپرد.

در پس ذهن غریبه صداى واقعى همان لهجه مادرى اوست که با آن لهجه مى‌توانست تمامى خواسته‌هایش را بیان کند. پس با آن صداى غالب با خود حرف مى‌زند، درد دل مى‌کند، اعتراض مى‌کند، قربان صدقه مى‌رود، چه خوب آن را یاد گرفته است. امّا وقتى به هنگام ضرورت در کلانشهر تا دهان باز مى‌کند، چرخش زبانش، تارهاى حنجره‌اش به او خیانت مى‌کنند. صدایش همان نیست که طنین آن را در ذهن مى‌شنیده است. صدا از هر نظر متفاوت است نه از اوست نه از دیگرى…

ظاهراً شوخى به نظر مى‌رسد امّا پاره‌اى حقیقت در این چشم‌انداز که شوخ چشمانه مى‌نماید بازى دارد.

 

0/5 (0 دیدگاه)