توضیحات
کتاب تاریخ ادبیات ایران
معرفی از کتاب تاریخ ادبیات ایران
“تاریخ ادبیات ایران” از دکتر “توفیق ه سبحانی”، بازه ای از ادبیات ایران را از ابتدای مهاجرت اقوام آریایی به ایران تا دوره ای که می توان آن را معاصر خواند، در برگرفته است. هرچند که نمی توان ادعا کرد تاریخ ادبیات کشوری کهن همچون ایران در قالب چند مجلد بگنجد، اما می توان این اطمینان را داشت که مولف تلاش کرده تا در “تاریخ ادبیات ایران”، حتی شده به اختصار، از اکثر نامداران عرصه ی ادبیات ایران، اطلاعاتی را ارائه کند. دکتر “توفیق ه سبحانی” با ارائه ی یک بخش کتاب شناسی جامع، که در آن مفصلا اطلاعات منبع و محتوای آن آمده است، به خوانندگان این امکان را داده است تا دوره ی تاریخی مدنظر خود را بیشتر بکاوند و اطلاعات خود را در صورت علاقه به دانستن بیشتر، ارتقا ببخشند.
ادب در لغت به معانی ، فرهنگ ، دانش ، هنر ، حسن معاشرت ، آیین ، آیین تربیت و آزرم به کار رفته است . ادب به همه افعال پسندیده یی گفته می شود که از نفس صادر می گردد و فرق آن با اخلاق در این است که اخلاق ، هم به افعال پسندیده و هم به افعال ناپسند اطلاق می گردد . ادب را معمولا به ادب اکتسابی و ادب طبعی تقسیم کرده اند . ادب اکتسابی را به درس و حفظ و نظر کسب می کنند . اما ادب طبعی عبارت است از اخلاق و صفات پسندیده یی که با ذات انسان سرشته شده باشد . لفظ ادب به سبب فقدان لفظ مناسب دیگر از همان سده اول هجری ، علاوه بر آن معانی اخلاقی و اجتماعی ، معنایی عقلی نیز پیدا کرد که در آغاز با معنی اخلاقی آن ارتباط نزدیک داشت ، ولی به تدریج از آن معنی دور شد . ادب در معنی اخیر به خلاصه معرفت و دانشی طلاق شد ، که یک شخص را آداب دان و یا مبادی آداب و آشنا به فرهنگ نشان می داد ، و مقدم بر همه مبتنی بر فن خطابه ، شعر ، شناخت ست های قبیله یی و تاریخی اعراب قدیم و دانش های وابسته به آن بود . به این مفهوم ، ادب و جمع آن آداب به معنی دقیق کلمه مترادف با ادبیات است
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.