توضیحات

                                                               کتاب مقدمه ای بر روانشناسی فروید

                                             معرفی کتاب مقدمه ای بر روانشناسی فروید

زیگموند فروید پدر علم روانکاوی‌، دانشمند و فیلسوفی که تلاشش منجر به ایجاد شاخه‌ی روانکاوی شد، در سال 1856 میلادى در خانواده‌اى یهودى به دنیا آمد. پدر زیگموند به پیشرفت او اهمیت بسیاری می‌داد. از این رو، او را در انتخاب رشته تحصیلى آزاد گذاشت.
بنابراین فروید نخست رشته‌ى حقوق را انتخاب کرد. اما در سال 1873 در دانشکده‌ى پزشکى وین تحصیل کرد. همچنین در سال 1885
برای تکمیل تحصیلات خود در رشته‌‏ی «پی‌‏شناسی» به پاریس رفت و نزد دکتر شارکو به تحصیل پرداخت و دانشنامه‏‌ای نیز دریافت کرد.

فروید که به سبب یهودى بودنش مدام مورد تحقیر اطرافیان قرار مى‌گرفت، از همان ابتدا اندیشه نابسامانى تمدن برایش اهمیت پیدا کرد و دانست بشر دچار تعصبات خشک و بى‌پایه و اساسی است که ریشه‌اى چند هزار ساله دارد.

ادوارد اروین در این کتاب نخست زندگی و آثار این دانشمند برجسته‌ی دنیای مدرن را معرفی و سپس به صورتی سطحی به روانشناسی فروید اشاره کرده است. در این راستا نظریات فروید پیرامون مباحثی همچون غرایز، انحرافات روانی، مذهب،
عدالت و آزادی را نیز مورد بررسی و توجه قرار داده است.

در بخشی از کتاب مقدمه‌ای بر روانشناسی فروید می‌خوانیم:

خواب از کارهاى روانى ترس و وسواس و دیوانگى بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته است. عمل درهم فشردن و جابجا کردن در همه‌ى این حالات دخالت دارد، لیکن کار اصلاح و روسازى منحصر به خواب است. این اعمال گذشته از بیمارى‌هاى روانى و خواب در بسیارى از موارد
مانند: فراموشى، اشتباه و لغزش دیده مى‌شود. عمل تبدیل را بیش از سایر اعمال باید در نظر داشت. براى شناختن شرایط اصلى
تبدیل، باید روش تحلیل خواب را به کار بریم.

هنگامى که خواب را تحلیل مى‌نماییم بخشى از خواب که وابسته به جریان‌هاى پنهانى است و یا آزرم و شرم، نمى‌گذارند که آن‌ها فاش شود. در این گاه است که کوشش داریم آن را واپس‌زده و در نهاد ناخودآگاه خویش نگهداریم. این اندیشه‌ها در خاطر ما بوده، لیکن
ما در حالت ویژه‌اى هستیم که نمى‌توانیم بدانها توجه داشته باشیم. این عمل را واپس‌زدگىمى‌نامند. این حالت احساس تنفر نسبت به
اندیشه‌هاى زاییده شده مى‌باشند. در این صورت باید اذعان کرد که بین حالت پس‌رانى و صورت ظاهر خواب رابطه‌ى علت و معلولى
وجود دارد. یعنى نامفهومى خواب به خاطر آن است که پاره‌اى از اندیشه‌هاى پنهانى را که در حل چیستان خواب اثر داشته‌اند به
واسطه‌ى قیود اجتماعى پنهان داشته‌ایم و در نتیجه‌ى خواب دگرگون شده است.

اگر شخص سالم خواب ببیند مى‌توان وادارش کرد تا از راه تداعى و معانى آنچه را مى‌داند بگوید و در صورت بیمار بودن باید وابستگى میان آثار مرضى و اندیشه‌هاى پنهان را بدو نشان داد و فهماند که گفتن حقایق از سوى بیمار چه اندازه ما را کمک خواهد کرد. از این راه آنچه را که او واپس زده است نمودار ساخته و در نتیجه ما آثار بیمارى را پیدا مى‌کنیم.

0/5 (0 دیدگاه)