توضیحات
کتاب تاریخ سیاسی و اجتماعی و فرهنگی ایران از آغاز تا پایان عهد صفوی
معرفی کتاب تاریخ سیاسی و اجتماعی و فرهنگی ایران از آغاز تا پایان عهد صفوی
بخشی از کتاب تاریخ سیاسی و اجتماعی و فرهنگی ایران
«نژاد آریایی ایرانی با بومیان مذکور قدم به قدم به مبارزات سخت پرداخت ولی چون از همه آن بومیان باهوش‌تر و نیرومندتر و جنگجوتر بود توانست در ظرف چند قرن تسلّط خود را بر آنان میسّر سازد و نجدهای ایران را تحت سیطره و نفوذ خویش درآورد. داستان جنگ‌های ایرانیان با این طوایف مانند عیلامیان، تپوران، کادوسیان، آماردان و قبایل سیاه پوست کریه‌المنظر دیگر از خاطر آریاییان ایران نرفت و به صورت جنگ‌های بزرگ پهلوانان ما با دیوان در داستان‌های ملّی ما بر جای ماند. علّت تسمیه این اقوام به «دیو» گویا آن بوده است که چون معتقد به مزداپرستی نبوده و به پرستش خدایان غیرایرانی توجّه داشته‌اند آنان را دیویسنا و تدریجاً دیو گفته‌اند. جنگ با دیوان یعنی با بومیان ایران برای آریاییان با زحمات فراوان همراه بود زیرا آنان هم دارای سوابق مدنی و هم از نژادهای نیرومند و پرزور بودند. در داستان‌های ملّی ما جنگ با دیوان از عهد کیومرث تا اواسط دوره کیان ادامه یافته است و از آن پس تقریبا خبری از دیو در داستان‌های ملّی ما نیست. این امر مدلل می‌دارد که نژاد ایرانی تا مدتی از دوره تسلّط خود بر نجدهای ایران با اقوام بومی مذکور در جدال و نزاع بود و از آن پس یا به کلّی آنها را از میان برد و یا طوری مطیع خویش ساخت که دیگر تصوّر مزاحمتی از طرف آنان نمی‌رفته است.
اما نژاد آریایی ایرانی برای استقرار در اراضی جدید تنها به همین زحمت دچار نبود، بلکه رنج او بیشتر بر اثر مهاجماتی بوده است که به وسیله دسته‌های تازه‌یی از اقوام آریایی به ایران صورت می‌گرفت مانند اقوام داهَ و توری و سَکا. این اقوام و نظایر ایشان پیاپی از آسیای مرکزی به مرزهای شمال شرق ایران حمله می‌کردند تا از سرزمین‌های پر نعمت بنی‌اعمام خود بهره‌ای برند. ایرانیان برای ممانعت از ورود این دسته‌های مهاجم نیز رنج‌های بسیار بردند و یاد جنگ‌هایی که با ایشان کردند نیز دیرگاه در ایران باقی ماند و داستان‌های بزرگ در آن باب پدید آمد. همه این اقوام در داستان‌های ملّی ما به نام «تورانیان» شهرت یافته‌اند و چنان که تحقیقات دقیق برخی از محّققان ثابت کرده است۹ تورانیان برخلاف آنچه تصوّر می‌شده اصلا یک دسته از قبایل مهاجم آریایی بودند و بعد، چون در روزگاران جدیدتر تاریخی اقوام زردپوست آسیای مرکزی جای مهاجمان آریایی را گرفتند، مانند مهاجمان سلف تورانی خوانده شدند و اندک‌اندک کلمه تورانی با ترک مرادف گشت و داستان‌های تازه‌یی از مهاجمات این ترکان بر داستان‌های قدیم افزوده شد.»
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.