کتاب فلوت های خوش صدا

توضیحات

                                                                  کتاب فلوت های خوش صدا

                                                معرفی کتاب فلوت های خوش صدا

کتاب فلوت‌های خوش صدا

محمود خوبرو در کتاب فلوت‌های خوش صدا بخشی از سخنان خود و برجسته‌ترین فیلسوفان، شاعران، نویسندگان، هنرمندان و کارآفرینان تأثیرگذار جهان را گردآوری و تالیف کرده است. این سخنان کوتاه و تامل برانگیز مضامین مختلفی چون عشق، زنان و… را دربردارد که بسیار ارزشمند و اثرگذار هستند.

جملات برگزیده کتاب فلوت‌های خوش صدا

– حقیقت این است که انسان‌ها از شنیدن بدبختی دیگران خوشحال می‌شوند؛ چون باعث می‌شود باور کنند خوشبخت‌اند! (پائولو کوئلیو)

– جنگ را شرورترین افراد برمی‌انگیزانند و شریف‌ترین افراد اداره می‌کنند! (آندره مالرو)

– جایی که بودن و نبودنت هیچ فرقی ندارد، نبودنت را انتخاب کن. این‌گونه، به بودنت احترام گذاشته‌ای. (هاروکی موراکامی)

– توی وجود هر آدمی رگه‌هایی از دگرآزاری و سادیسم هست و می‌دونی چه وقت این حس بیدار می‌شه؟ وقتی می‌فهمی یه نفر وابسته‌ت شده! (رومن پولانسکی)

– مرگ همه هستی‌ها را به یک چشم می‌نگرد و سرنوشت آن‌ها را یکسان می‌کند. نه توانگر می‌شناسد و نه گدا. (صادق هدایت)

– وقتی می‌توانی دقایق عمرت را با آدم‌های خوب بگذرانی، چرا لحظه‌هایت را صرف آدم‌هایی کنی که با دل‌های کوچکشان مدام درگیر حسادت‌ها و کینه‌ورزی‌های بچه‌گانه هستند، یا مدام برای نبودنت، برای خط زدنت تلاش می‌کنند؟ (زیگموند فروید-روان‌شناس اتریشی)

– مردم حقیقت را نمی‌پذیرند، چون نمی‌خواهند به تخیلاتی که تمام عمر براساس آن زندگی کرده‌اند، آسیبی وارد شود. (فردریش نیچه)

– دنیا همه را درهم می‌شکند، ولی پس از آن، خیلی‌ها جای شکستگی‌شان قوی‌تر می‌شود. (ارنست همینگوی – از کتاب وداع با اسلحه)

در بخشی از کتاب فلوت‌های خوش صدا می‌خوانیم:

دیدی وقتی یه بادوم تلخ می‌خوری، سریع بعدش چندتا بادوم شیرین می‌خوری تا تلخی‌ اون از بین بره؟! تو دیگه لذتی از بادوم‌های شیرین نمی‌بری، فقط می‌خوای اون تلخی رو فراموش کنی! وقتی هم که اون تلخی تموم شد، دیگه می‌ترسی بادوم بخوری که نکنه دوباره تلخ باشه. عشق هم مثل اون بادوم تلخه! بعدش با آدم‌هایی آشنا می‌شی، ولی فقط برای فراموش کردن یه نفر. بعدش هم دیگه می‌ترسی عاشق بشی.

در اصل آدم‌ها فقط یه‌بار عاشق می‌شن؛ از اون به بعد یا واسه فراموش کردنه یا از اجبار تنهایی!
آدم‌ها تا وقتی همدیگه رو دارن، قدر همدیگه رو نمی‌دونن، وقتی همو از دست می‌دن، تازه یادشون می‌آد یه چیزی کمه، تازه یاد می‌گیرن دلتنگ بشن، تازه یاد می‌گیرن قدر بدونن.