توضیحات
کتاب استادان زندگى و داستانهاى ديگر
معرفی کتاب استادان زندگى و داستانهاى ديگر
گزیده ای از کتاب استادان زندگى و داستانهاى ديگر
این کتاب دربردارندۀ مجموعهای از بهترین داستانهای کوتاه ماکسیم گورکی است.
در آغاز کتاب استادان زندگى و داستانهاى ديگر می خوانیم
ماكسيم گوركى[1] (1936-1868) نويسنده نامدار روسى زاده «نيژنى نووگورود[2] » است. شهرى كه از سال 1932 تا 1990 يعنى فروپاشى
اتحاد شوروى به افتخار او «گوركى» ناميده مىشد. گوركى انسانى بزرگ و نويسندهاى خودساخته بود و آنچه را كه آموخته بود حاصل آموزههاى او از دانشكده زندگى و اجتماع بود.
او به دليل اوضاع بد خانوادهاش از نه سالگى مجبور به كار كردن شد و براى امرار معاش تن به دشوارترين كارها داد. اين تلخكامىها سبب گرديد آنگاه كه به نويسندهاى معروف بدل گرديد نام مستعار «گوركى» را براى خود برگزيند كه در روسى به معنى «آدم تلخ» است. گوركى نويسندهاى رئاليست بود و تلاش مىكرد با ديدگاهى روشن و توأم با خوشبينى دشوارىهاى زندگى افراد فرودست جامعه را در آثارش بازتاب دهد.
نوع نگاه و شيوه تفكر گوركى در حمايت از محرومان سبب گرديد در آثارش زندگى كارگران، فقرا، ولگردان و دزدان تجلى يابد و به همين دليل دستگاه تزارى افكار او را انقلابى ارزيابى كرد و با پروندهسازى كارى كرد تا از سال 1906 تا 1913 را در تبعيد بگذراند.
با پيروزى انقلاب در سال 1917 او يكى از هواداران سرسخت سوسياليسم شد اما هرچه كه مىگذشت و با تندروى بلشويكها و رهبرشان لنين آشنا مىشد از همراهى با آنان كناره گرفت و چنين شد كه در سال 1922 به بهانه بيمارى و ضعف جسمى روسيه را وانهاد و سالها در سورنتوى ايتاليا زندگى كرد. كتاب «افسانههاى ايتاليا» حاصل اين دوران است.
گوركى در انتهاى عمر به روسيه بازگشت و با استقبال مردم روبرو شد و سرانجام در سال 1936 بر اثر بيمارى و ضعف ناشى از بيمارى و آثار زندگى و جوانى پر رنج ديده بر جهان فروبست. روزگارى دشوار كه در اكثر آثار او تجلى يافته و در كتاب «گوشههايى از خاطرات من» صحنههايى از آن را ثبت كرده است. گوركى داستاننويس بشردوستى بود كه گنجينه خاطراتش هرگز تهى نگشت. معروف است كه تولستوى خالق «جنگ و صلح» و فيلسوف بزرگ سخت علاقمند به شيوه بيان و قصهگويى گوركى بود و تا او را مىديد مىگفت: «تو خيلى خوب قصه مىگويى، از دوران كودكىات برايم بگو.»
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.