رویاها محصولی بی طرف و خودجوش روان ناخودآگاه ، خارج از کنترل اراده هستند. آنها طبیعتی خالص دارند؛ آنها واقعیت طبیعی و بدون حجاب را به ما نشان می دهند ، و بنابراین هیچ چیز دیگری مناسب نیست که بتواند نگرشی را به ما بازگرداند که با ذات اساسی انسان ما مطابقت داشته باشد وقتی که آگاهی ما از بنیان خود فاصله گرفته و به بن بست رسیده است.

یونگ در کتاب «تعبیر خواب» دید که ذهن / بدن / احساسات (یا آنچه او “روان” نامیده است) همه با هم کار می کنند. حتی علائم منفی می توانند به طور بالقوه در جلب توجه به عدم تعادل مفید باشند. به عنوان مثال ، افسردگی می تواند ناشی از سرکوب احساسات خاص توسط فرد یا عدم پیروی از مسیری طبیعی و واقعی نسبت به شخصیت خاص وی باشد. به این ترتیب او روان را به عنوان سیستمی تنظیم کننده خود با تمام محتوای روانی – افکار ، احساسات ، رویاها ، شهود و غیره – می دانست که دارای هدفی است. او فکر می کرد روان “هدفمند” است.
یونگ رویاها را تلاش روان برای برقراری ارتباط موارد مهم با فرد می دانست ، و آنها را بسیار مهم می دانست ، شاید بیش از هر چیز دیگری ، به عنوان راهی برای دانستن آنچه واقعا در جریان است. رویاها همچنین بخش مهمی از رشد شخصیت هستند – فرایندی که وی آن را فرد سازی نامید.