توضیحات
کتاب یک سال در میان ایرانیان
معرفی کتاب یک سال در میان ایرانیان
کتاب “یک سال در میان ایرانیان” توسط محققان به عنوان یک اثر فرهنگی مهم انتخاب شده است و بخشی از پایگاه دانش تمدن است که ما آن را می شناسیم. این اثر از مصنوعات اصلی بازتولید شده است و تا حد امکان در مورد اثر اصلی صادق است. کتاب
برداشت هایی از زندگی ، شخصیت و اندیشه مردم ایران است ، که در طی دوازده ماه اقامت “ادوارد براون” در کشور ایران در سال های 1887-8 نوشته شده است.
“ادوارد گرانویل براون” (1826-1926) یک شرق شناس انگلیسی بود که به دلیل تحقیقاتش در مورد ایران مشهور بود. در کتاب “یک سال در میان ایرانیان” وی برداشت های خود از فرهنگ فارسی را در پی اقامت یک ساله اش در ایران بازگو می کند. نسخه جدید کتاب حاوی
خاطرات مقدماتی است که توسط “ادوارد دنیسون راس” ، یکی دیگر از مستشرقین و دوست نزدیک نویسنده ،نوشته شده است. متن
کتاب با غلبه بر آرمان های استعمارگر زمانه ای که در آن نوشته شده است ، روایتی پر جنب و جوش و اندیشمندانه ارائه می دهد که
مبتنی بر شیفتگی های واقعی ایرانیان و مردم آن است. برای هر کسی که علاقه دارد در حوزه ی شرق شناسی، سفرنامه نویسی و فرهنگ فارسی ،اطلاعاتش را بالا ببرد “یک سال در میان ایرانیان” یکی از منابع مهم به شمار می رود و از اهمیت بسیار بالایی برخوردار
است.این کتاب علاوه بر معرفی دقیق و ارائه ی تصویری زنده از سرزمین و مردم ایران، در واقع راهنمای مطمئن و مرجع موثق ادبیات و
تفکر جدید ایران است و به همین دلیل شایسته است که در کتابخانه ی افراد اهل تحقیق، در کنار دیگر آثار ماندگار تاریخ ادبیات ایران جای گیرد.
ادوارد گرانویل براون (۷ فوریهٔ ۱۸۶۲-۱۹۲۶) متولد استوتز هیل، گلاسترشر انگلستان، خاورشناس و ایران‌شناس مشهور بریتانیایی بود. او کتاب‌های زیادی در زمینهٔ تاریخ و ادبیات نگاشته‌است. ادوارد گرانویل براون در ۷ فوریهٔ ۱۸۶۲ در
گلاسترشر در جنوب انگلستان به دنیا آمد. تحصیلات دانشگاهی خود را در کالج ایتن آغاز کرد. پدرش، سِر بنجامین براون، کارخانهٔ کشتی‌سازی داشت و می‌خواست که پسرش رشتهٔ مهندسی را ادامه دهد، ولی ادوارد به پزشکی بیشتر علاقه داشت، و سرانجام در
۱۸۷۹ در دانشگاه کمبریج به تحصیل در این رشته پرداخت. در این زمان، اخبار جنگ میان ترکیه و روسیه (۱۸۷۷) توجه او را جلب کرد و موجب علاقه‌مندی او به تاریخ و زبان مردم ترک شد. چنین بود که ضمن تحصیل پزشکی، به آموختن زبان ترکی، و سپس فارسی و
عربی پرداخت. در تابستان ۱۸۸۲ به استانبول سفر کرد. آشنایی او با زبان و ادبیات ترکی وی را به آموختن زبان فارسی نزد میرزا محمد باقر بواناتی و مطالعهٔ شعر و ادب این زبان سوق داد، و از آن پس در دوران تحصیل و پس از آن، اوقات او بیشتر به خواندن کتاب‌های
فارسی، به‌ویژه شعر و تاریخ، و معاشرت با ایرانیان می‌گذشت. در ۱۸۸۷ دورهٔ پزشکی را به پایان رساند و جراح بیمارستان شد، ولی
هرگز به آن دل نبست. در ۱۸۸۸، به قصد سیاحت، مطالعه و تحقیق رهسپار ایران شد و در اقامت یک‌سالهٔ خود در ایران، با مردم ایران و
آداب و اخلاق ایرانیان آشنا شد و زبان فارسی را به‌خوبی فراگرفت. کتاب یک سال در میان ایرانیان حاصل این سفر و بیان دیده‌ها و آموخته‌های او در این دوران است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.